نمای اول: همیشه برای شروع یک پروژه معماری اولین عاملی که در ذهن معمار نقش می‌بندد ایده است. ایده‌ها شکل‌های مختلفی دارند و روش بیانشان از سوی معماران متفاوت هستند. بعضی معماران باتجربه‌ی بیشتر و در رده‌ی سنی بالاتر عموما طراحی دستی و اسکیس را ترجیح داد. هرچند که اساتید باتجربه دانشگاه‌های خودمان به‌شدت در برابر پیشرفت نرم‌افزار و تکنولوژی و حرکت در این مسیر مقاومت نشان می‌دهند، اما بعضی دیگر داشتن سیستم دیجیتال معماری را در دفتر خود لازم دانسته و نرم‌افزار را جزو لاینفک معماری می‌دانند. برخی حتی معتقدند که بدون نرم‌افزار، ارائه طرح‌های آوانگارد ممکن نخواهد بود. این احساس نیاز، صنعت نرم‌افزار و شبیه‌سازی را نیز متحول کرده و ازاین‌رو شرکت‌های بزرگی صرفا جهت تولید چنین نرم‌افزارهایی به وجود آمده که اثرات این امواج در طراحی‌های مدرن نیز مشهود می باشد.
منتشر شده در: دوهفته‌نامه طراح امروز / شماره ۱۶، نیمه اول اردیبهشت ماه ۱۳۹۶ ، منطقه آزاد ، صفحه ۱۲
به قلم: محسن هاشمی
اما در ابتدای مسیر باید دید که چرا شبیه‌سازی می‌کنیم؟
در گام اول، وقتی ایده‌ای در ذهن معمار شکل گرفت، نیاز به ارائه طرح و روشی برای بیان ایده پیدا می‌کند که ابتدای مسیر شبیه‌سازی معماری خواهد بود. معمار در این جایگاه در منصب یک دانشجوی معمار، شرکت‌کننده‌ی مسابقات معماری، دفتر معماری و… هست و از طرفی کارفرما نیز در منصب استاد دانشگاه، داور مسابقه معماری و یا مشتری دفتر معماری. در هرصورت نیاز به ارائه چشمگیر و جلب نظر کارفرما هدف اصلی معمار است و همچنان که پروژه پول‌سازتر می‌شود جایگاه شبیه‌سازی مهم و مهم‌تر خواهد شد.
همه‌ی این بحث‌ها دلیلی است برای به تصویر کشیدن مبحث شبیه‌سازی که چگونه در این مقاطع حساس به کمک معمار و تیم معماری می‌آید تا بهترین روش برای نشان دادن ایده معمار را به تصویر کشانده و مسئولیت حساس و مهم خود را به بهترین شکل به انجام برساند. بنا براین آرتیست باید در ابتدا با حس معمارانه، ایده و طرح معمار را دریافت کرده و با علم شبیه‌سازی خود این مهم را به انجام رساند. این مسئولیت گاهی به میزانی سنگین می‌شود که دیده‌شده شخص آرتیست مسئول شکست یا پیروزی پروژه بوده، ازاین‌رو می‌توان گفت که آرتیست با ارائه بهترین خروجی می‌تواند کارآمدترین رابط بین معمار و کارفرما باشد، بهترین حس موجود در محیط را با بهترین زاویه دید از طرح و مناسب‌ترین ترکیب‌بندی ارائه کرده و خود را نقطه‌ی قوت پروژه معرفی کند و با غرور از طرف طرح چنین ابراز کند که «من یک پرزانته‌ی کاملم.» این مقوله از طرف یک استاد اهل‌فن و منصف چنین بیان می‌شد که «شبیه‌سازی سی‌درصد از پروژه ایست که زحمت هفتاد درصد مابقی را مشخص می‌کند.»
همچنین در صدر حساسیت شبیه‌سازی می‌توان مسابقات معماری را نام برد، وقتی آرتیست باید ایده را از جایگاه واقعی معمارانه‌اش فراتر ببرد؛ که در این موارد ذات هنری آرتیست در افکت‌هایی هنری و غیرمنطقی، فضاهای تار و مه‌آلود، شمه‌های هنری و آرتیستیک در موازین اصولی شیت‌بندی شکوفا شده و انتقال زیبایی‌شناسی معمارانه به‌وسیله‌ی پیامی واضح که شبیه‌سازی معماری نام دارد منتقل می‌شود. این بخش از هنر آرتیست باید در ارائه‌ی اثر هنری ایشان برای هر پروژه، روش‌های جدید خلاقانه‌ای به وجود آورد.
در مقیاس وسیع‌تر و عرصه‌های بین‌المللی اهمیت این حرفه هنگامی مشخص می‌شود که دفاتر معماری بزرگ مثل زها حدید به‌شدت در پرزانته کارهای معماری‌شان حساس و هزینه‌های بالایی برای ارائه تک فریم یا انیمیشن معماری اختصاص داده و از بهترین تیم‌های شبیه‌سازی در این حرفه استفاده می‌کنند تا حتی گوشه‌ای از پروژه‌های معماری از قلم نیفتاده و چشم‌نوازترین شکل در ارائه به کارفرما و یا مخاطب آماده شود. سامان صفاریان مدیر طراحی در دفتر زها حدید در مصاحبه با آرک دیلی در خصوص اهمیت شبیه‌سازی نظر خود را به این صورت بیان کرد که:
«هنر بیان داستان، تجسم وسعت کار، ترکیب‌بندی، ریتم، حس، نور و نواخت در طرح که ذات درونی معمار را به‌صورت یک پیغام واضح و قابل‌درک بیان می‌کند امروزه به‌وسیله‌ی ابزار دیجیتال و تکنولوژی آینده قابل‌انتقال خواهد بود.»
ازاین‌رو شبیه‌سازی در منظر بازار بین‌المللی اهمیت و جایگاه ویژه خود را یافته و پیشرفت در این حرفه روزانه و حتی برحسب دقیقه رو به افزایش است و این در حالی است که تمامی شرکت‌های بزرگ از حرفه‌ای‌ترین افراد و استودیوها در سراسر دنیا استفاده می‌کنند.
منتشر شده در: دوهفته‌نامه طراح امروز / شماره ۱۶، نیمه اول اردیبهشت ماه ۱۳۹۶ ، منطقه آزاد ، صفحه ۱۲
به قلم: محسن هاشمی
کپی‌رایت این مطلب متعلق به «دوهفته‌نامه طراح امروز» می‌باشد. لذا بازنشر آن در نشریات و فضای وب (وب‌سایت‌ها یا شبکه‌های اجتماعی) با هر شکل و عنوان، فقط با پذیرش کتبی شرایط گروه رسانه‌ای طراح در ثبت مرجع و ماخذ امکان‌پذیر است.