شما چه مدت‌زمانی است که در این حرفه مشغولید؟ پیش کدام استاد دوره گذراندید؟ این تکنیک را از کجا یاد گرفتید؟ آیا شما استاد فلانی را قبول دارید؟ و حرف‌ها و سؤالات خسته‌کننده‌ی دیگر…؛
منتشر شده در: دوهفته‌نامه طراح امروز / شماره ۲۲، نیمه اول مرداد ماه ۱۳۹۶ ، حرفه نگاری ، صفحه ۱۰
به قلم: محسن هاشمی
بله. این موضوع بسیار مهمی است که شما کجا و چگونه دوره ببینید و اصلاً دوره‌ی حرفه‌ای را گذرانده باشید یا نه؛ اما برای گذراندن هیچ دوره‌ی حرفه‌ای، نیاز به پرسیدن سؤالات اضافی نیست!
عده بسیاری در دنیای شبیه‌سازی در حال گذران عمر هستند که معمولاً از دو قشر اصلی تشکیل می‌شوند: ۱-کسانی که آموزش‌دیده‌اند ۲-کسانی که آموزش ندیده‌اند؛ که خود این دو، هرکدام چندین لایه مختلف دارند که به آن‌ها اشاره‌کرده و به فراخور این موضوع به برخی خصوصیات هر دو قشر خواهیم پرداخت. ابتدا با قشر آموزش‌دیده شروع می‌کنیم؛ قشر بی‌ادعا و طالب علمی هستند که معمولاً در حضور استاد، ادب والا و اعتمادبه‌نفس پایینی داشته و به فراخور موضوع و حضور در کلاس، با دل‌وجان به موضوعات مطرح‌شده توسط اساتید گوش فرا می‌دهند. به‌شدت تمرین کرده و همیشه فراتر از انتظار آن‌ها حاضرشده و هنگام تعیین ساعات تمرین، ازآنچه برایشان برنامه‌ریزی‌شده بیشتر وقت می‌گذارند. کمتر ادعا دارند، همیشه خود را پایین‌تر از دیگران می‌بینند و چون آن‌ها را معمولی می‌پندارند، نمونه کارهای پایانی فوق‌العاده عالی‌شان به چشمشان نمی‌آید. حتی بعد از پایان دوره نیز در جایگاه‌های شغلی خوبی که به دست می‌آورند همچنان اعتمادبه‌نفس پایینشان مشهود است و در محیط کار خود هم متواضع می‌نمایند. به‌جرئت اگر بخواهیم این قشر را تعریف کنیم، آینده‌سازان و حرفه‌ای‌های این صنعت را می‌بینیم که افراد لایق و آرتیست‌های حرفه‌ای نامیده می‌شوند و در آینده باعث افتخار اساتید خود و کشورشان خواهند شد. در همین میان نیز، هستند هنرجوهایی که دقیقاً در چنین شرایطی حضورداشته و کاملاً به دلیل اعتمادبه‌نفس کاذبشان همیشه پرمدعا و طلبکار بوده، به‌اندازه‌ی بقیه زمان نمی‌گذارند و چون خود را عالم می‌دانند، پس نیاز به تمرین در برنامه‌ریزی مشخص و ساعات مقرر را الزامی نمی‌بینند. اشکالات خود را نادیده گرفته و معتقدند خودشان از اساتید بهترند و صرفاً جهت رفع اشکال نزد آن‌ها حاضر می‌شوند. درنهایت پس از گذراندن چندین دوره در حضور آن‌ها، همه‌ی اساتید را بی‌سواد و خود را علامه‌ی دهر می‌دانند. صدالبته که در برخی موارد نیز با صلاحدید اساتید، از ادامه‌ی دوره محروم و از کلاس اخراج می‌شوند. به‌جایی می‌رسند که فکر می‌کنند با داشتن یک مقدار تجربه، سطح دانش و اندوخته علمی مدعی‌العموم شده و در همه حال، زمان ورود به بحث‌های مختلف تنها با کوبیدن و رد مابقی اساتید، سعی در ارجح جلوه دادن خود می‌کنند. این قشر، اشخاصی را شامل می‌شود که دقیقاً به دلیل کیفیت‌های پایین خروجی کارهایشان مجبور به کار، زیر قیمت بازار هستند واصلی‌ترین نقش در تخریب بازار حرفه‌ای را به عهده‌دارند. اینان پس از چندی کار کردن در همان سطح نامطلوب، تصمیم به ارائه و آموزش تجربیات خود به نسل‌های بعدی کرده و هرروز جایگاه این حرفه و نسل بعدی آن را تیره و تارتَر می‌کنند.
این موارد فقط بخش کوچکی از خصوصیات اخلاقی قابل نوشتار این‌گونه افراد بوده و اوج فاجعه زمانی اتفاق می‌افتد که به دلیل ناآگاهی و نداشتن اطلاعات کافی، برخی از این هنرجویان در رده‌های مختلف به درجاتی رسیده و به‌اشتباه، در مکان‌هایی از طرف برخی اشخاص، واجد صلاحیت برای فعالیت‌های مهم می‌شوند. ازاینجا به بعدِ ماجرا، سیل عظیم نابهنجاری و افول در سیستم آموزشی-عملکردی را شاهد خواهیم بود که روزبه‌روز اعتمادبه‌نفس کاذب را در آن‌ها پرورانده و از هیچ راهی برای فریفتن افراد زیرمجموعه و تخریب رقبا دریغ نمی‌کنند. با روش‌های عجیبِ خود بزرگ‌پنداری، توسل به ائمه و با دخل و تصرف در کرامت خدا، سعی بر آموزش هنرجوهای ناآگاهی دارند که متأسفانه به دام جهل این افراد، دچار گشته و این در صورتی اتفاق می‌افتد که تنها راه حرفه‌ای شدن در این عرصه، آموزش صحیح است و بس. شاید کمی آگاهی از جانب خود اقشارِ نیازمند به آموزش نیز برایشان کافی باشد تا نه‌تنها در دام چنین دوره‌های مسموم و غیرعلمی نیفتند، بلکه با هزینه‌های قابل‌قبول در راه آموزش صحیح، دست‌کم در حرفه‌ی ایدئال و شغل رؤیایی خود پخته و حرفی برای گفتن داشته باشند. حداقل‌ترین نیاز برای تشخیص چنین افرادی، شاید جوایز و رزومه‌ی بین‌المللی و یا تائید و مصاحبه از سوی مراجع اصلی باشد که به‌راحتی با یک جستجوی ساده اینترنتی نیز قابل‌مشاهده خواهد بود.
اگر تمامی این قشر را به هلویی تشبیه کنیم، به‌راحتی می‌توان آن‌ها را در حول نرم‌افزار شبیه‌سازی کرد و گفت که: «همیشه اندازه و تعداد بیشتر، نمایانگر برتری نیست و جلوه‌ی اصلی هر شخص در هر رده و جایگاه به‌مرورزمان مشخص خواهد شد».
خالق تصویر: نگارنده
منتشر شده در: دوهفته‌نامه طراح امروز / شماره ۲۲، نیمه اول مرداد ماه ۱۳۹۶ ، حرفه نگاری ، صفحه ۱۰
به قلم: محسن هاشمی
کپی‌رایت این مطلب متعلق به «دوهفته‌نامه طراح امروز» می‌باشد. لذا بازنشر آن در نشریات و فضای وب (وب‌سایت‌ها یا شبکه‌های اجتماعی) با هر شکل و عنوان، فقط با پذیرش کتبی شرایط گروه رسانه‌ای طراح در ثبت مرجع و ماخذ امکان‌پذیر است.