«آرمانشهری برای واقع‌گرایان»، عنوان کتاب پُرفروشی است نوشته روتگر برگمن [Rutger C. Bregman] در سال ۲۰۱۷، که در هنگام جستجوی یک عنوان مناسب برای یادداشت ادیتوریال این شماره، بی‌واسطه به مغزم خطور کرد؛ چه، این عبارت کاملا گویای ذهنیتی در من بود که سعی دارد علیرغم همه ابهامات و گنگی‌های دنیای امروز در راهی که بسوی آینده در پیش رو دارد، مخاطب را متقاعد به فرصت‌های بی‌شمار نهفته در مدیریت نوآوری در شهرهای هوشمند آینده کند، و چه تضمینی به موقع از این کتاب در محتوی، که اشاره دارد به این نکته که آرمانشهر چه بسا می‌تواند بنیان‌هایی واقع‌گرایانه و تحقق پذیر داشته باشد… .
در آستانه دهه سوم قرن بیست‌ویکم، مقارن با شروع سده ۱۴۰۰ شمسی، بسیار بیشتر از آن که بتوانیم از عهده مدیریت برآییم، اطلاعات در اختیار داریم. مری میجلی، فیلسوف قرن بیستم، پیش بینی کرده است که در این عصر، اطلاعات جدید چندان دردی از ما دوا نخواهد کرد، مگر آنکه پرسش‌های مناسب مطرح شوند و از میان انبوه اطلاعات، پاسخ‌های صحیح انتخاب شوند. اما کار به همین جا ختم نمی‌شود؛ افزایش قدرت حل مسئله نیز مشکلات ما را حل نخواهد کرد! ما به مهارت‌هایی نیاز داریم که تشخیص دهیم کدام مسایل اهمیت و ضرورت بیشتری برای حل کردن با کمترین هزینه را دارند و این جز با توسعه نوآوری و اهتزاز شهرهای خلاق که منابع جدیدی برای رشد می‌یابند و خلاقانه‌ترین راه‌ها را برای حل مسایلِ در اولویت می‌یابند، محقق نمی‌شود؛ آیا این جز آرمانشهری است که انسان معاصر می تواند آن را مجسم کند؟
در آستانه سده ۱۴۰۰، مقارن با دهه سوم قرن بیست و یکم، در جایی از جهانِ جوامع که به خاورمیانه موسوم است، در بزنگاه تحولات بنیادی هستیم که چه بسا پرداختن و سرمایه‌گذاری برای اندیشه‌های تازه، روش‌شناسی‌های نوآورانه و دانش‌محوری در تصمیم سازی‌ها و حل مسایل، نه تنها امری تجملی و تزئینی نیست، بلکه یک ضرورت تام است!
فصلنامه تخصصی شهر و منظر در چند شماره اخیر خود، موضوع کلی و فراگیری تحت عنوان «مدیریت دانش و نوآوری در شهر» را به عنوان تم اصلی در نظر گرفته است؛ چرا که اعتقاد دارد در عرصه شهرسازیِ امروز نیازمند تحولات چندگانه‌ایم. این تحول یا دگردیسی [Metamorphosis]، از نگرش‌ها و رویکردها تا ساختارها، از روش‌شناسی‌ها تا اقدامات، اجتناب‌ناپذیر است. اولین قدم، طرح موضوعات و فرهنگ‌سازی در رویکردهای میان‌گستره است؛ امری که بنظر می‌رسد در حوزه شهرسازی [Urbanism] و دانش‌های مرتبط با معماریِ شهر، به دلایل مختلف به تعویق می‌افتد؛ مباحث هوشمندی که بستر اصلی آنها شهر‌ها هستند، با سرعت چشمگیری گسترش یافته، مصادیق آن از سوی بخش‌های دولتی و خصوصی به معرض بهره‌برداری عمومی قرار می‌گیرند؛ در حالی که احتمالا برای دومین بار در تاریخ توسعه ایران، به دلیل همگام نبودن همه عرصه‌های دانشی و حرفه‌ای، شاهد ورود مدرنیتهِ امروزین، بدون آمادگی زیرساخت‌ها به اندازه کافی خواهیم بود.
از طرفی، اقتضائات فن‌آورانه امروز، راه را برای اتخاذ روش‌مندی به کمک مدیریت دانش و نوآوری هموارتر کرده است. به این ترتیب، می‌توان علیرغم نگرانی‌های موجود، به نزدیک تر شدن به آرمانشهری واقع‌گرایانه امیدوار بود.
مقالات، متون، گزارشات و گفت‌و‌گوهای منتشر شده در این شماره فصلنامه، با تم «شهرهای نوآور و بازی‌وارسازی»، همگی نشانی از خلاقیت و نواندیشی در حرفه‌مندی، پژوهش و حکمروایی را دارا هستند. در این میان، موضوع بازی وارسازی در چند سال اخیر، تبلور و تجسم خلاقیت و نوآوری میان‌گستره است که قادر است برخی فرآیندها، مراودات و تصمیم‌سازی‌های جدی در دنیای واقعی را متحول، مولد و خلاق‌تر، کارسازی کند.
دوره انتشار: فصلنامه
صاحب امتیاز: مهندسان مشاور شهر و منظر
سردبیر: بهرام هوشیار یوسفی
دبیر تحریریه:نوا توکلی مهر
نشانی:تهران، نلسون ماندلا، خیابان خلیل زاده، پلاک ۲
تلفن:۸۸۷۷۹۰۰۰
دیدگاه ها برای این نوشته بسته شده است.